Nie żyje Maksymilian Bart-Kozłowski

Z żalem i smutkiem zawiadamiamy, że

 w poniedziałek 12 października 2020 roku
zmarł w wieku 84 lat

Maksymilian Bart-Kozłowski
Członek Poznańskiego Oddziału Związku Literatów Polskich

Rodzinie zmarłego składamy wyrazy współczucia

Cześć Jego Pamięci

 

Pogrzeb odbędzie się w czwartek 15.10.2020 r. o godz. 14.00
w Bydgoszczy

 Msza święta w kościele p.w. św. Mikołaja.
Uroczystości pogrzebowe po mszy
na cmentarzu parafialnym
przy ul.Piastowej

_______________________________________

Maksymilian Bart – Kozłowski – poeta, prozaik, dramaturg, publicysta – urodził się 9 września 1936 roku w Fordonie (obecnie dzielnica Bydgoszczy). Matka Marianna pochodziła z Kieleckiego, ojciec Józef z Wielkopolski. Po skończonej II wojnie światowej jako dziesięciolatek nie umiał pisać ani czytać. Z mozołem nadrabiał straty w nauce i w wieku piętnastu lat ukończył szkolę podstawową, zaliczając nieraz w jednym roku szkolnym dwie klasy. Nienajlepsza sytuacja materialna z przyczyny licznego rodzeństwa zmusiła Maksymiliana do opuszczenia rodzinnego domu. Mając 15 lat rozpoczął pracę w Ursusie pod Warszawą jako goniec. Następnie przeniósł się na Śląsk. Uczęszczał do szkoły górniczej w Szopienicach. Pracował zmiennie w kilku kopalniach węgla oraz w hucie. W roku 1959 powrócił do Bydgoszczy. Pracował m.in. w Fabryce Opakowań Blaszanych i Zakładach Rowerowych „Romet”. W zawodach robotniczych Maksymilian Kozłowski przepracował znaczną część swego życia. Mając blisko czterdzieści lat zdaje z wyróżnieniem maturę. Od tej chwili pracuje w administracji różnych przedsiębiorstw aż do emerytury.
Od 20 lat mieszka w Mogilnie, na pograniczu Kujaw i Wielkopolski. Bart to pseudonim literacki Maksymiliana Kozłowskiego.
Debiutuje jako poeta równocześnie w „Poezji” i „Nowej Wsi” (1969r.). Jego ojcem chrzestnym w literaturze był literat warszawski Tadeusz Chudy.
Maksymilian Kozłowski licznie publikował utwory literackie w prasie literackiej, jak i na antenie Polskiego Radia. Wielokrotnie był także nagradzany w konkursach literackich na terenie całego kraju, począwszy od nagrody w XIV Ogólnopolskim Turnieju Poezji Społecznie Zaangażowanej „Czerwonej Róży” (1973) i w konkursie „Rubinowej Hortensji” (1975). Za całokształt ówczesnego dorobku twórczego otrzymał nagrodę artystyczną „Artura” (1991).
Wydał zbiory wierszy: „Taniec delfina” (1977), „A na ziemi dzwonem” (1978), „Moja wasza obecność” (1978), „Gdziekolwiek jest konwalia” (1981), „Zwierzenie” (1982), „Psalmy użyteczne” (1987), „Wygnanie w wieczność” (1990), „Ukrzyżowanie ziemi obiecanej” (1991), „Wiersze o miłości” (1992), „Krzyk oszukanych” (1992), „Księga domu” (1993), „Lot brylantowych ptaków” (1993), „Kainowe wiano” (1994), „Posłuchaj Julianie” (1996), „Innej pogody czas” (1998), „Człowieczy poemat” (2000), „Oratio recta” (2003), „Za wcześnie na noc” (2004), „Coraz dalej do Itaki” (2006), „Białych róż zaczerwienienie” (2008).
Wiersze Maksymiliana Barta – Kozłowskiego znajdują się w licznych antologiach, a także w podręcznikach szkolnych.
Autorowi nieobce są także utwory sceniczne. W 1996r. ukazała się sztuka teatralna dla dzieci pt. „O mądrym królu Dziegoniu”.
Wydał tomy prozy: „Opowiadania na czas podróży” (1997), „Daleko od San Marino” (1999), „W drodze do Efezu” (1999, powieść nagrodzona w ogólnopolskim konkursie im. Mikołaja Reja), „Pochyleni w słońcu” (2001), „Barwy minionego czasu” (2003), „Wyjście z doliny Eszkol” (2004, powieść nagrodzona w ogólnopolskim konkursie im. Stefana Żeromskiego), „Tamte dni, tamte lata” (2007).
W 2007 r. Deutsches Polen-Institut z Darmstadt w Niemczech zamieścił w swych zbiorach, dotąd niepublikowaną, powieść Maksymiliana Kozłowskiego pt. „Odzyskane niebo”.
W 2009r. ukazał się tomik „Szczególne znaki czasu”, w którym wiersze przeplatają się z opowiadaniami. W 2010r., na podstawie pierwotnego projektu „Odzyskane niebo”, autor wydał książkę pt. „Nad Parsętą”.
W Oficynie Wydawniczej „STON 2” (Kielce 2019) ukazały się wiersze Maksymiliana Barta Kozłowskiego w tomie  „Nocą drożeje prawo”. Opracowanie graficzne: Irena Nyczaj. Stron 95.
W 2005 roku pisarz otrzymał Brązowy Krzyż Zasługi (2007), a we wcześniejszym okresie: odznakę „Zasłużony Działacz Kultury” (1980), Odznakę Honorową „Za Szczególne Zasługi dla Województwa Bydgoskiego” (1988), Medal Honorowy im. Jakuba Wojciechowskiego, Złotą Odznakę Polskiego Związku Niewidomych (2003).
Należał do Koła Młodych ZLP (1974 – 1981), Grupy Faktu Poetyckiego „Parkan” (1975 – 1981), działał w Robotniczym Stowarzyszeniu Twórców Kultury. Członek Związku Literatów Polskich od 1992 roku.

 

oprac: admin
archiwum ZLP OP