Paula Wężykówna
Obchody 100 – lecia Związku Literatów Polskich zaakcentujemy w Śremie. W ramach cyklu Śrem w małych monografiach – jeszcze w I półroczu br. – ukaże się pełna monografia dotycząca Pauli Wężykównej. Poetki, pisarki, tłumaczki, dziennikarki, działaczki społecznej, której życie i twórczość związane były ze Śremem.
Urodziła się w 1876 roku w Kępnie. Była najmłodszą z ośmiorga dzieci, a wykształcenie pobierała w domu. Uczyła się również w towarzystwie swoich zamożnych kuzynów w majątku Karmin koło Pleszewa. Od 1902 roku mieszkała w Poznaniu, gdzie uprawiała przeznaczoną głównie dla dzieci twórczość publicystyczną, pisarską i poetycką.
Pisała sztuki teatralne, tłumaczyła z języka niemieckiego i francuskiego. Jej opowiadania i wiersze ukazywały się na łamach Dziennika Poznańskiego, Wieczoru Rodzinnego w Warszawie. W latach 1904 – 1939 była stałą współpracowniczką Przewodnika Katolickiego. Współpracowała z pismami kobiecymi – Gazetą dla Kobiet, Głosem Wielkopolskim, czy z pismami katolickimi: Małym Misjonarzem, Tygodnikiem Kościelnym. Paula współpracowała z katolickimi organizacjami charytatywnymi, zajmując się problematyką trzeźwościową. W okresie międzywojennym jej twórczość byłą szeroko znana i popularna wśród dzieci i młodzieży.
Po II wojnie światowej jej twórczość została zapomniana, nie istnieje chociażby częściowa bibliografia. Po okresie wojennym zamieszkała w Śremie. Przez pewien czas mieszkała u Państwa Mieloszyńskich przy ulicy Floriana Dąbrowskiego. W latach następnych przebywała w Domu Pomocy Społecznej w Śremie – w małym pokoiku pisała wiersze, czasami utrzymując kontakty towarzyskie, opiekując się małymi dziećmi w ochronce. Była niezamężna. Zmarła w 1963 roku, a pochowana została na cmentarzu farnym w Śremie, w grobowcu rodziny Tadrzyńskich.
Związek Literatów Polskich Oddział w Poznaniu umieścił na tym grobowcu tablicę ku jej czci.
Adam Lewandowski
zdjęcie: archiwum ZLP OP