(1940-2016)
foto: Wągrowiec.eu
W słowach i milczeniu – Jolanta Nowak-Węklarowa
Minęło osiem lat, odkąd pośród członków poznańskiego oddziału Związku Literatów Polskich nie ma naszej koleżanki Jolanty Nowak-Węklarowej, poetki i prozatorki.
Biogram to suche fakty. Nie znajdziemy w nim słów, z których emanuje ludzkie ciepło, energia działania, serdeczność i radość, którymi Jola umiała się dzielić. Umiała także czerpać dla siebie to, co było dla niej dobre i wartościowe. Pozostawiła ślady swojej obecności przede wszystkim w pamięci wielu ludzi, w tym swoich wychowanków. Była cenionym pedagogiem, polonistką pomocną uczniom literacko utalentowanym.
Na ścianie wągrowieckiej kamienicy przy ulicy Gnieźnieńskiej 2 powstał poetycki mural poświęcony twórczości Jolanty Nowak-Węklarowej (styczeń 2021). Prace przy nim jeszcze trwały, kiedy ukazał się w druku (grudzień 2020) tom niepublikowanych wierszy poetki – „Mówię o sobie ciszą”. Stanowi on spełnienie poetyckiej woli Jolanty, powierzonej Małgorzacie Osuch. Pomieszczone są w nim wiersze z lat 70 i 80 ubiegłego wieku, wcześniej niepublikowane. Tomik ukazał się na okoliczność rocznicy osiemdziesiątych urodzin wągrowieckiej poetki przypadającej 9 grudnia 2020 roku oraz piątej rocznicy śmierci (12 stycznia 2016).
W I Liceum Ogólnokształcącym im. Powstańców Wielkopolskich w Wągrowcu 10 stycznia 2022 r. odbyła się uroczystość otwarcia Zakątka Poetyckiego poświęconego pamięci Jolanty Nowak–Węklarowej, która była niegdyś w tej szkole polonistką. Otwarcie zakątka było jednym z wydarzeń obchodów przypadającego 150 – lecia wągrowieckiego „ogólniaka”.
Trwają prace nad bogatą, także ilustracyjnie (fotografie) monografią poetki, zawierającą m.in. wspomnienia o Jolancie, jej pracy zawodowej i literackiej. Wspomnienia jednocześnie, co oczywiste, ukazują ludzi, którzy spotkali ją na swojej drodze życia. Redaktorką tego wydawnictwa jest Małgorzata Osuch, członkini naszego oddziału. Zamieszczenie w monografii kolejnego wspomnienia osoby chętnej do podzielenia się nim, bądź wierszem dedykowanym pamięci Jolanty jest sprawą nadal otwartą.
Pamiętajmy, wspominajmy, wracajmy do twórczości literatów. A dopóki żyją-żyjemy nie możemy pozwolić, aby zabrakło nam słów i gestów – pomocnych, dobrych i ciepłych (jakich sami oczekujemy…) – dla tych, którzy mogliby później już ich nie usłyszeć i nie zaznać.
Jolanta Nowak-Węklarowa urodziła się 9 grudnia 1940 r. we wsi Ciszkowo pod Czarnkowem, zmarła 12 stycznia 2016 r. w Poznaniu, po długiej i ciężkiej chorobie.
Jej dzieciństwo i młodość związane były z Ziemią Czarnkowską. Po studiach polonistyki na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu pracowała w liceum ogólnokształcącym w Czarnkowie i Wągrowcu – gdzie mieszkała od 1972 r. Wykształciła wiele roczników młodzieży i sama dokształcała się, kończąc m.in. Studium Podyplomowe Dziennikarstwa na Wydziale Prawa UAM w Poznaniu.
Debiutowała w 1970 r. zbiorem wierszy „Moje ręce”. Wydała ponad 20 tomików poezji, m.in..: „Trwająca chwila”, „Wstępuję w jesień”, „W twarzy obrazów”, „Obdarzeni niebem
i ziemią”, „Lekcja z Hamleta”, „Przytul mnie Europo”, „Stroję się w sentymenty”, „Między bliznami rzek”, „Bukiet jubileuszowy”, „Spokój i niepokoje”, „Utracone raje”, „W słowach
i milczeniu”, „Drzwi do człowieka”, „Bez makijażu”. Wiele wierszy zostało przetłumaczonych na ok. 20 języków obcych. Opublikowała też zbiór opowieści „Buntownice” (1991). Laureatka nagród literackich.
Odznaczona: Złotym Krzyżem Zasługi i złotymi odznakami honorowymi za wkład w rozwój kultury województw: pilskiego, poznańskiego i leszczyńskiego”. Za upowszechnianie kultury, pracę dziennikarską i działalność społeczną w 2002 r. została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Od 1990 r. z pasją uprawiała dziennikarstwo – związana przede wszystkim z „Głosem Wągrowieckim”. Radna trzech kadencji Rady Miejskiej w Wągrowcu.
Anna Andrych