Okienko z wierszem – Zofia Grabowska-Andrijew

Mów szeptem

Z własnego świata
wyszłam w codzienność

podskakuję na odgłos klaksonów
uwiera ciśnienie tłumu
heavy metal pojazdów
dyskoteka świateł podnosi puls
zgiełk słów ciętych wbrew sensom
migotanie zbuntowanych liter
wrzask reklam

a w zieleni szmer liści i deszczu
szeptem, „szeptem do mnie mów”
świecie mój

Polityk

produkt marketingowy
sfabrykowany przez P R
polukrowany producent mitów
zorientowany na tabloidy i lajki
sprzedajny za głosy
niestrudzony wspinacz na słupki
zabezpieczony liną życia
wykonuje figury codziennych akrobacji
sprawdza wychylenie wahadła ryzyka
na huśtawce sondaży

***

Ukrył się przed sobą
nie może się odnaleźć
zagląda w zakamarki
domu ciała mózgu myśli
nie znajduje nic
Zakrzywiła się jego czasoprzestrzeń
widzi krawędź czarnej dziury
Już się do siebie nie odzywa.
Wyprowadził się pod zatrzaśnięte powieki
trwa