Zaproszenie
na ósme spotkanie poety i mechanika z cyklu:
Słów-miarka
wystąpi poetka: Kalina Izabela Zioła
oraz inż. mechanik: Zenon Łakomy
program przewiduje wywiady, wiersze, piosenki, anegdoty
muzyka – Tomasz Bateńczuk
prowadzący – Stanisław Chutkowski
miejsce i termin spotkania:
Dom Technika lub ogród, Poznań ul. Wieniawskiego 5/9
19.08.2022 r. godz. 17.00
organizatorzy: SIMP Poznań, ZLP Oddział Poznań
spotkanie objęte patronatem FSNT NOT Rada w Poznaniu
wstęp wolny
Postrzeganie twórczości Kaliny Izabeli Zioła
Ma rację Dariusz Tomasz Lebioda, pisząc: Kalina Izabela Zioła zdumiewa siłą poetyckiego przekazu i umiejętnościami, które przecież nie wzięły się znikąd. Jest to jedna z niewielu poetek, która opisując relacje kobiety z mężczyzną, podejmuje emocjonujący temat miłości, jej subtelnego doznania, zachwytu, a także i rozczarowania. Książki Kaliny Izabeli Zioła zaciekawiają czytelników, w tym także znanych i zasłużonych dla literatury poetów i pisarzy, którzy swoje świadectwo opiniotwórcze zawarli w recenzjach, zamieszczonych w książce Po tamtej stronie świtu, będącej zbiorem wierszy z różnych tomików poetyckich. Fragmenty ich twórczego spojrzenia przedstawiane są poniżej w cytowanych urywkach z ich recenzji. Wiersze Kaliny Izabeli Zioła jak i jej twórczość wymagają dystansu, ciszy, potrzebują dojrzałej akceptacji. Zbigniew Kresowaty pisze: O poezji Kaliny Izabeli Zioła, trzeba mówić elegancko, czasem dostojnie…. Zauważa w Jej poezji kontrastujące ze sobą cechy ludzkie jak miłość, zdrada, przebaczenie, czy zagubienie w uczuciach, problem erotycznej i wzajemnej otwartości na siebie: Kontestuje się poetka z tym, co jest chyba najtrudniejsze – z wyrażaniem uczuć – z wiernością samej sobie i swej fizyczności. Zbigniew Kresowaty widzi w poetyckich doznaniach Kaliny Izabeli Zioła różnorodność przekazu i emocji: … zawiera w swej poezji duże ładunki ekspresji, podgrzewa je, zestawia, aranżuje, rozżarza je znów do białości i oznacza sprawiedliwiej. Natomiast Paweł Kuszczyński dostrzega w poezji autorki wartości twórcze, jakimi poetka obdarza swoje strofy: Wiersze jej znaczy subtelność – delikatność, połączona w wyjątkowe dbałości o formę artystyczną, są one wyraźnie rozpoznawalne…. W następnym fragmencie dopełnia: Prezentuje ona autentyczną samoświadomość wartości kobiety dojrzałej. Mężczyzna pokazany jest jako partner nie tylko w doznaniach zmysłowych, ale także ze swoimi słabościami…. Stefan Jurkowski zwraca uwagę na formę pisania, styl, jaki stosuje w swojej twórczości Kalina Izabela Zioła: Autorka dobrze posługuje się wierszem wolnym, jak i sylabotonicznym, potrafi naśladować formy klasyczne, jest w tym bardzo zręczna. Dlatego jej utwory czyta się lekko i przyjemnie…, a ponadto zauważa poetycko-psychologiczne wartości, jakimi posługuje się poetka: Autorkę inspirują poetycko sytuacje psychologiczne i emocjonalne. Jej wrodzona wrażliwość jest pewnego rodzaju sejsmografem odnotowującym ukryte emocje, ważna jest tutaj prawda autorska, szczerość poetyckiej wypowiedzi. Marek Czuku poprzez wiersze odkrywa twórczą wrażliwość i osobowość poetki, pisząc: Podmiotem wierszy Kaliny Izabeli Zioła jest wrażliwa, uczuciowa i zmysłowa marzycielka, poszukująca szczęścia i miłości w świecie, w którym żyje wielu samotnych ludzi. Chce ona zatrzymać piękno każdej mijającej chwili w myśl Horacjańskiej formy carpe diem. Bardzo ciepło i ze zrozumieniem intencji tematycznej autorki, wypowiada się poeta Dariusz Tomasz Lebioda. W jej poezji widzi życie kobiety zmysłowej, obdarowanej ekspresją uczuć, nie zawsze dobrze ulokowanych i tak ją określa w recenzji: Poezja Kaliny Izabeli Zioła jest lekka i nastrojowa, dotykająca zwiewnych przestrzeni i zarazem konkretnie je nazywająca, dopełniająca treścią słowa. To jest przyglądanie się światu, a zarazem komentowanie fenomenów, nieustanna czujność na wszelkie przejawy piękna i pragnienie odzwierciedlenia w strofach barw dźwięków, ciepła i zapachu, lśnienia morza i smaku soli. Jerzy Grupiński jak nikt inny, z racji długotrwałej zażyłości z Kaliną Izabelą Zioła, może o warsztacie i twórczości poetki pisać wprost: Poetce udaje się wiele ciekawych, zaskakujących obserwacji spojrzeń, które wiąże z odpowiednimi aktami świadomości, nowym pejzażem, zapachem, światłem, wreszcie – i obecnością drugiego człowieka…. W dalszej części odnotuje: Autorka chętnie ucieka z dramatów egzystencji człowieka, z sytuacji trudnych, tragicznych – do tego, co piękne, czułe, pełne nadziei. Pełen zachwytu nad otwartością tematyczną, jaką daje czytelnikowi Kalina Izabela Zioła jest Paweł Kubiak, który zauważa: Zdarzyła mi się przygoda z książką poetycką już dostrzeżoną przez krytykę literacką, nominowaną do nagrody ..Poetycka Książka Roku,, na XXXVI Międzynarodowego Listopada Poetyckiego w Poznaniu, ,,Okno niepamięci” przedstawia się samo, otwiera się na czytelnika czystym liryzmem…. Dalej pisze: Wreszcie erotyki. Rasowe, pobudzające wydarzenia, ,,momentami” niemal dotykalne, ale nie przekraczające granicy dobrego smaku ,,kobiecości” ujęci najlepszym rozumieniem tego terminu…. Słusznie zauważa Bohdan Urbanowski, że: Poezja miłosna została sterroryzowana przez młodość. Normy wyznacza Julka i niedojrzały Romeo. Kalina Izabela Zioła, poetka z Poznania, postanowiła zerwać z tą manierą. Przełamuje obowiązkowe tabu i pisze o miłości ludzi dojrzałych. Jej wiersze są bliskie, są prawie zwierzenie, mowie listu. Są w pewien sposób oczywiste, wręcz konieczne. Pisze normalnie, pisze tak jak oddycha. Jej wiersze chyba nie potrzebują kłamać…”. Następnie czytamy: Poetka odważnie, niemal prowokacyjnie oświadcza, że ludzie dojrzali mają prawo do miłości fizycznej i że może ona być piękna….Po przeczytaniu tej książki, przychylam się do ocen znakomitego gremium poetów . Nie znalazłem w tych recenzjach wypowiedzi krytycznych, wręcz odwrotnie, zachwyt nad lekkością, delikatnością konwencji erotycznej wierszy, ich poetyckich uniesień, wyimaginowanych lub rzeczywistych sytuacji w relacjach damsko-męskich. Nie widziałem żadnej opinii ze strony poetek, szkoda, gdyż warto by było poznać kobiece spojrzenie na twórczość autorki.
W dorobku Kaliny Izabeli Zioła, zainteresowała mnie również książka Oczy od grzechu ciemne. Sam tytuł niesie pierwiastek ciekawości, czy autorka podtrzymuje w niej obrany przez siebie kierunek twórczości, czy nadal będą to liryczne i miłosne westchnienia w relacjach damsko-męskich. Wiersze z pierwszej części książki świetlista droga, cechuje dojrzałość i różnorodność, są dedykowane przyjaciołom, poznanym podczas poetyckiej wędrówki, ale także mamie i swoim synom. Jednak przewodnim tematem tej części, stają się wspomnienia i relacje względem mężczyzny. Autorka pisze wiersze o utraconej miłości. Ich treść i dynamika objawia się słodko-gorzkimi emocjami, żalem do bliskiej osoby za upokorzone uczucia, zdradę. Równocześnie wraca tęsknota, budzą się senne marzenia, niosą czar kobiecej zmienności, falując nastrojem w wierszach. Poetka uzmysławia nam, że w życiu zauroczonych sobą ludzi, nie zawsze liczy się czas. W wierszu ,,Bywają takie chwile”, pisze, …zegary zatrzymują się/ przestają odmierzać/ sekundy i oddechy/ oczy ciemnieją od grzechu, zauważa też, że warto wracać do chwil, które bardzo smakowały, jak ,,Pocałunek”, …czasami wraca do mnie/ smak tamtego pocałunku/ twoje wargi /przekomarzały się z moimi/ delikatnie próbowały dotykały/ umykały. Wiersz ,,Inna”, adresowany jest z przekąsem do byłego partnera, cyt: …bądź dla niej dobry/ podaruj słowa na które czeka/ zapieczętuj je złotym kółkiem/…, ciekawe jest zakończenie, …bądź jej aniołem i demonem/ przeszłością i zapowiedzią jutra/ a ja przestanę odwiedzać/ nawet twoje sny. Pożegnanie z przeszłością odnajdujemy w wierszu ,,Nie”, …nie mam już wspomnień/ schowałam je w najgłębszej/ ciemnej szufladzie…nie mam niczego/ co chciałabym zachować. Natomiast ,,Pusta plaża”, budzi u poetki nastrój nostalgii i zacierania wspomnień, …dziś tylko fale/ pieszczą moje stopy/ kolejny przypływ/, wymazuje z piasku/ twoje imię, ,,Rozbite lustro” staje się symbolem zapomnienia, autorka wyznaje, …stłukłam lustro/ w którym/ odbijała się twoja twarz/ moja drapieżna dłoń/ zbiera okruchy szkła/ kiedyś zapomnę że były moje. Z uznaniem odbieram fakt, że nie znalazłem wiersza wypełnionego pogardą, nienawiścią, a wręcz przeciwnie, mimo skrzywdzonego serca, wyczuwa się w nich ciepło, powracającą tęsknotę, szukanie dobrych chwil, świadczy to o pozytywnych cechach charakteru autorki, jej dojrzałości.
Dla Kaliny Izabeli Zioła, oprócz głównych wątków wiersza, ważne są rekwizyty, zawiesza je, aby wzbogacać emocje, pogłębiać ich odbiór: (zegar, pukiel włosów, kręgi wodne, światło, cisza, muzyka). Całość jest dopełnieniem, wzbogacającym wartości poetyckie utworu. W tej części książki znajduję również wiersze opisujące piękno przyrody, przedmioty martwej natury. One wszystkie dopełniają formę i styl pisania autorki, bogacą wachlarz słów z metaforycznym podtekstem do wspomnie. Druga część książki inne podróże jest zbiorem wierszy poetki z różnych miejsc w których przebywała. Ich ślady wiodą nad Brdę do Bydgoszczy, są wspomnieniem ukraińskiej drogi, podziwianiem Alp, miasteczka w Portugalii, Wysp Kanaryjskich, Nicei. Z przyjaciółmi podróżowała również po Armenii. Wiersze jej rodzą się pod wrażeniem chwili, z zachwytu krajobrazem, ludźmi, otoczeniu innej kultury i starożytnej architektury. Nie zmieniły się w formie, niosą nadal pierwiastek ciepła, wspomnień i doznań, są obrazami słowa. Jej świat miłości staje się mniej zaborczy i bardziej stateczny. W wierszu ,,Inne podróże” autorka opisuje senne fantazje, nocne mary, przebywając w towarzystwie Arkadego Fiedlera, …smukłymi palcami zataczasz kręgi/ na moich biodrach/ odkrywasz nowe/ nieznane jeszcze lądy/…./ w oczach masz całą ciemność/ amazońskiej nocy…/…/szepczesz coś niewyraźnie/ a ja stoję trzymając w ręce/ sprężysty korzeń mandragory…/ Poetka jest pod wrażeniem pobytu w Armenii, zachwyca się górskim krajobrazem, ludźmi, kulturą, tradycją, pisze o tym w wierszu ,,Droga do Dilijanu”, … zachodzące słońce/ spływa złotym strumieniem / po zboczach gór/ błękitem nieba/ haftowane bielą obłoków/… / powiał wiatr. Uroda miejscowej kobiety, stała się natchnieniem do napisania wiersza ,,Stara Ormianka na Krymie”, … lśniące warkocze/próbują sięgnąć ziemi/naznaczona czasem twarz/ błyszczy miedzią. Myślę, że Oczy od grzechu ciemne wcale nie są ciemne. Są błękitem malowane, patrzą na świat, na ludzi, przyrodę i obserwują, czy są grzeszne – nie, gdyż zaletą autorki ksiązki jest to, że potrafi wyłuskać z natury ludzkiej, co skryte, wstydliwe i w sposób pełen uroku przekazać jako swoje doznania. Poezja Kaliny Izabeli Zioła należy do gatunku poezji lirycznej, obyczajowej, dotyczy stanów miłosnych ludzi, wzajemną fascynację i konsekwencje. Zerwanie więzów miłości, wywołuje ogromne emocje, ma wpływ na psychikę osoby zdradzonej i przenosi się dalej. Potrzeba dużo czasu, aby szum oraz wiatr niezgody ustał i w następstwie uspokoił zranione serce. Autorka przekonuje, że istnieje naturalna potrzeba, aby być wyzwolonym, otwierać swoją tajemniczość w relacjach damsko-męskich, wypływać na głębię życia, być równym partnerem, bez kompleksów. Nie dziwi szerokie zainteresowanie twórczością Kaliny Izabeli Zioła. Świadczą o tym liczne nagrody, wyróżnienia krajowe i zagraniczne oraz tłumaczenia na wiele języków. Dowodzi to, że temat miłości, seksapilu jest ciągle intrygujący, nie tylko dla poetów, ale także dla szerszego grona czytelników.
Stanisław Chutkowski, Poznań, 19 sierpnia, 2022 r.