Okienko z wierszem: Paweł Kuszczyński

 CZARNA DAMA

                 Teodorowi Axentowiczowi

 Czas sobie oddany:
co świat da mi w chwili
dojrzałości pierwszej-
miłość godną dotyku alabastrowych ramion,
tego zmysłu najbliższej prawdy,
czystą jaką może być
pragnienie.
Upięte róże pod dekoltem
przydają fantazji,
a suknia w kolorze zieleni
głębokiej jak zastanowienie
objaśnia kształty.
Zamyślenie biegnie
we własnym kierunku-
nie wiadomo jaka przyjdzie
odpowiedź.
Postać naturalna jak wstrzymany
oddech,
i mnóstwo rzeczy zna na pamięć.
W salonie spokój pełen godności,
życie niezgubione w pośpiechu,
gdybyś nawet chciał – nie usłyszysz
zgiełku metropolii.
Trwanie z tym obrazem przynosi refleksję:
tak potrafi siąść dama
unoszona dziedzictwem szlachetnych pokoleń.

                                                Rogalin, 15 lipca 2013

Paweł Kuszczyński

Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis!

Dodaj komentarz